Ik zit net een eerdere uitzending van SBS’ Shownieuws te kijken met een special over Andre Hazes. Wanneer ik rot in m’n vel zit luister ik graag naar zijn muziek, zijn teksten raken mij diep, en dat is best vaak. De beelden van het afscheid, na zijn overlijden, in de Amsterdam Arena (tegenwoordig Johan Cruijff Arena) brengen mij in een emotionele rollercoaster en daarom blik ik terug op mensen die voor mij bijzonder waren en zijn, ook al zijn zij niet meer onder ons.
Will, mijn biologische vader, ik heb hem nauwelijks gekend want hij overleed op mijn derde levensjaar. Joop daarentegen kende ik door en door. Hij maakte mij tot wie ik nu ben, contra van hem hou ik niet van liegen-bedriegen en sterke verhalen vertellen. Ik ben eerlijk en recht door zee wat niet iedereen kan handelen, so be it. Op mijn 16de nam ik, geheel op eigen verzoek, zijn achternaam aan tot grote ergenis van een handje vol familieleden. Ik draag die naam nu bijna 40 jaar en ben er nog steeds trots op.
Jopie, mijn moeder. Een schat van een vrouw, zakelijk en soms een heks. Ze had altijd een luisterend oor en vaak goede adviezen totdat Joop overleed, ze veranderde vanaf het moment dat zij de overlijdensakte van Joop in haar handen had, het contact werd afstandelijker en verbroken. Zelfs op haar sterfbed ben ik niet aanwezig geweest en om redenen had ik ook niet naar haar uitvaart willen gaan. Het waren mijn twee, toen nog heel jonge, dochters die mij over de drempel trokken omdat zij een laatste groet aan oma wilden brengen. Mijn zoon mocht niet mee van zijn moeder. Sorry mam dat je vergeefs op mij gewacht hebt.
Nog een Jopie, voormalig barvrouw van een kroeg waar moppie en ik tijdens SAIL 2005, en later ook, regelmatig kwamen. Een lief mensje die altijd onze hond wat lekkers gaf, ze was een soort moedertje voor moppie en mij.
Tom, een vriend voor het leven, liet alweer zes jaar geleden het leven. De uitvaart was mooi en emotioneel. Met zijn zus en vrienden van vroeger (1976-1980) heb ik inmiddels sinds 2013 weer contact.
Petra (Muis) ken ik uit dezelfde periode als Tom, helaas nooit meer gezien sinds 1980 tot gisteren. Ik bezocht haar laatste rustplaats en had even een momentje voor mezelf nodig.
Dorien, op Twitter bekend als @Doozz, bijzonder lieve vrouw die opgevreten werd door die enorme killer, ook wel kanker genoemd. Telkens als de klok zich laat horen (elk half en heel uur) denk ik aan haar, de klok hebben we van haar gekregen.
Dorothy, ex collegaatje, naar ik gehoord heb is zij tijdens de Bijlmerramp om het leven gekomen. Speciaal voor haar wil ik het Bijlmermonument eens gaan bezoeken.
Martin, een collega, beroofde zichzelf van het leven. Waarschijnlijk omdat hij de breuk tussen hem en zijn jeugdliefde, lees keuze van zijn vrouw, niet aankon.
Fons, buurtgenoot en vriend. Hij was een speciaal iemand voor ons, ik ben hem dankbaar voor het moment dat hij er voor moppie was toen dat hard nodig was.
Sjanic 